Candy Little boy | HUNHAN 17







- 17 -





         " มานี่สิ "

         ลู่หานเดินเข้าไปใกล้ด้วยอาการประหม่าเมื่อท่อนแขนกำยำสอดรัดรอบเอว รั้งให้นั่งลงบนตักเขา และต้องสะดุ้งเมื่อก้นกลมกลึงสัมผัสเข้ากับบางสิ่งที่บอกได้ชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน เพราะสิ่งนั้นกำลังเหยียดเป็นลำและร้อนผ่าวผ่านเนื้อผ้า พานให้เด็กน้อยจะลุกหนี แต่เขากดร่างบอบให้นั่งทับลงไป


         " ทีนี้..เข้าใจหรือยัง แล้วก็หยุดมองด้วยสายตาแบบนั้นซักทีก่อนที่พี่จะทนไม่ไหว " ใบหน้าตื่นๆมีส่วนผสมของความอยากรู้อยากเห็นนั่น...ให้ตายเหอะ


         " แล้ว.." ริมฝีปากสวยยกยิ้มเมื่อรู้เหตุผลที่แท้จริง ยอมรับว่าทั้งตื่นเต้นและขลาดอายแต่ก็ทำใจกล้าเอ่ยออกไป " ทำไมต้องทนด้วยล่ะฮะ "
     

         " รู้หรอไงว่าพี่หมายถึงอะไร " 


         " ไม่รู้..สอนเราสิ "


         " หึ...เด็กเจ้าเล่ห์ "


         สายตาของชายหนุ่มดูร้อนรุ่มจนคนพูดประโยคก๋ากั่นเป็นฝ่ายหน้าแดงซะเอง พร้อมกับสติที่กำลังระส่ำระส่ายเมื่อถูกมือใหญ่จับเอวยกขึ้นให้นั่งบนโต๊ะไม้ตัวใหญ่แทน จนต้องรีบยันมือไปด้านหลังเมื่อเขาจับท่อนขาแยกออกแล้วแทรกตัวเข้าตรงกลาง





         ลู่หานรู้สึกเหมือนแก้มร้อนแทบระเบิดความกล้าที่สั่งสมมาเริ่มเหือดหาย แต่ยังไม่ทันได้ตอบอะไรไป ก็โดนคนใจร้อนจับถอดเสื้อออกทางศีรษะอย่างรวดเร็ว ได้แต่ตกตะลึงจนหูอื้อตาลาย อ้าปากจะร้องประท้วงแต่ก็โดยเขาปิดปากลงมาประกบจูบหนักหน่วง รุกเร้าให้เด็กน้อยตอบสนองอย่างมีชั้นเชิง ก่อนจะลากไล้รอยจูบลงไปตามข้างแก้มและลำคอ ทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัว 

         “ พี่เซฮุน อ๊ะ! อ..อย่า ” 

         “ ไม่ทันแล้วลู่หาน เราก็ต้องการพี่เหมือนกันรับรู้ถึงมันสิ ” 

         เขาเอ่ยปลอบพลางลดใบหน้าคมคายลงบนยอดอกที่ถูกครอบครองโดยฝ่ามืออยู่ก่อนหน้า แผ่นหลังบอบบางแอ่นขึ้นเมื่อถูกเขาปรนเปรอให้ด้วยริมฝีปากอุ่นร้อน แรงดูดและขบเบาๆทำให้ร่างกายที่ไม่เคยต้องมือใครมาก่อนสั่นระริก หลุดเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ 



         “ อย่าเกร็งสิครับ ” 

         “ อื้ออ พี่เซฮุน..เรา ร..รู้สึกแปลกๆ ” ลู่หานหลับตาแน่นเมื่อถูกความร้อนรุ่มแสนประหลาดที่เจือปนระหว่างความทรมานและความหวานล้ำเล่นงานเข้าอย่างจัง 

         “ อืม เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเชื่อพี่สิ ” เขาละออกมากดจูบที่เปลือกตาร่างเล็กแผ่วเบาอย่างให้กำลังใจ นึกเอ็นดูแฟนตัวน้อยขึ้นไปอีก


         ชายหนุ่มค่อยๆดันร่างเล็กลงกับโต๊ะไม้เย็นเชียบและเริ่มไล่จูบต่ำลงบนหน้าท้องแบนราบ ลู่หานยึดท่อนแขนแกร่งเอาไว้เมื่อเอนตามแรงผลักลงบนโต๊ะ สะโพกพาดอยู่บนขอบถูกช้อนขึ้นตามมาด้วยมือใหญ่ที่จัดการถอดกางเกงนอนตัวบางออกไปในขณะที่เด็กน้อยไม่ทันได้รู้สึกตัว ครู่เดียวภาพร่างกายขาวผ่องไร้ตำหนิปรากฎอยู่ตรงหน้า


         “ อ..อย่ามองนะ! ” 

         “ อยากมอง ” 

         เซฮุนคอถึงกับแห้งผากเมื่อไล่สายตาไปทั่วเรือนร่างเด็กอายุสิบหกตรงหน้า เริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตาแก่หื่นกามที่อยากขย้ำลูกแมวน้อยเพราะอดอยากปากแห้งมานานไม่มีผิด 

         “ ไม่เอาเราอาย พี่เซฮุนหันไปทางอื่นก่อน อ๊ะ! ” 

         ลู่หานรีบยกมือขึ้นบิดบังร่างกายตัวเองอย่างขลาดอายทั้งที่ไม่ช่วยอะไร เมื่อโดนเขารวบข้อมือเล็กไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว 

         “ จะยอมแพ้แล้วหรอเด็กน้อยนี่ยังไม่มันเริ่มเลย ” 

         “ ฮื่อ อย่าแกล้งเราแบบนี้สิ!! ”  

         หลังจากเห็นว่าใบหน้าแฟนหนุ่มที่ปกติมักจะเย็นชาตอนนี้ถูกแทนด้วยอารมณ์ดิบนัยน์ตาคมดูวิบวับอันตรายทำให้คนถูกมองยิ่งรู้สึกกระสับกระส่าย 

         " ใครแกล้ง? " 

         คนหล่อยิ้มพรายขณะใช้มือที่ว่างอยู่ค่อยๆลากต่ำผ่านลำคอลงมายังแผ่นอกเรียบเนียนอย่างเชื่องช้า ยั่วเย้า ทำให้ร่างตรงหน้าบิดเร้า ใบหน้าแดงก่ำ พยายามปลดมือตัวเองออกจากการเกาะกุม


         “ ก..ก็พี่เซฮุนนั่นแหละ ” 

         " อย่าหาเรื่องกับแบบนี้สิครับ " เซฮุนนิ่งพยายามสบตากับนัยน์ตาวาวหวานที่เอาแต่หลบสายตาเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่รู้หรอไงว่ายิ่งอยากทำให้เขารังแก

         " อืม แต่ถ้าแกล้งให้รู้สึกดีก็ว่าไปอย่าง "

         “ อื้อ!! ”  

          คนขี้แกล้งก้มใบหน้าลงไปบดจูบกับริมฝีปากอิ่มอีกครั้งจนบวมเจ่อ แล้วผละออกมาขบเม้บตามผิวเนียนลื่นไล่ลงไปยังต้นขาจนลู่หานขนลุกด้วยความรู้สึกแปลกใหม่


         " พี่เซฮุนตรงนี้ ม..ไม่ได้นะ ” เสียงใสแหบพร่าจนแทบไม่เป็นเสียงพยายามเรียกสติที่แทบจะไม่หลงเหลือเรียบเรียงคำพูดออกมา เมื่อใบหน้าเขาใกล้ส่วนนั้นเข้าไปทุกที

         “ ม..มันเป็นห้องอาหาร ”

         “ อยากได้ที่ไหนครับ ”

         “ ต..เตียง ” 

         สิ้นคำนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มต่ำในลำคออีกฝ่าย ชายหนุ่มจับท่อนขาเรียวให้รัดรอบเอวสอบของตนไว้ แล้วร่างเบาหวิวก็ถูกช้อนขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานแผ่นหลังก็เจอกับสัมผัสนุ่มลื่นของผ้านวมผืนใหญ่ 


         ท่ามกลางความมืดมิดที่เหลือเพียงแค่แสงจางๆของพระจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องนอน ลู่หานรับรู้ได้อย่างเลือนรางว่าอีกฝ่ายกำลังลดใบหน้าลงจูบไล่เรียวขาจากน่องขึ้นมาหาเข่าและขึ้นไปอีก 

         “ อ๊ะ! ”

         ขนอ่อนลุกชันไปทั่วร่างได้แต่อ้าปากหอบหายใจหลุดเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อริมฝีปากของเขาพบกับความอ่อนไหวตรงกึ่งกลางลำตัว รับรู้ได้ว่ามือแกร่งสอดเข้าใต้สะโพก ดันเขาขึ้นสูงแล้วรับส่วนนั้นเข้าไปในโพรงปากร้อนทั้งขมเม้มสลับกับดูดดุนโลมเลียอย่างช่ำชอง ทำเอาคนไม่เคยหัวใจจะวาย แค่หายใจยังควบคุมลำบาก


         " อืออ  พี่เซฮุน อ๊าา..ระ..เร็วไป เร็วไปแล้ว ฮึกก.. "


         ลู่หานยกหลังมือขึ้นมาปิดกั้นเสียงครางกระท่อนกระแท่นของตนเอง อีกข้างกำผ้าปูที่นอนจนยับย่นเพื่อระบายความเสียวที่ก่อตัวอย่างรุนแรงจนเผลอดันสะโพกขึ้นชิดปากลิ้นที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้อย่างถึงใจ ความอายหายไปจนหมดสิ้นแทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ทำให้เด็กน้อยไม่อยากยอมรับว่าชักจะติดใจซะแล้ว


         " อื้ออ!.. "

         ไม่นานร่างเล็กก็กระตุกเบาๆแล้วปลดปล่อยออกมาเมื่อถึงจุดสุดยอด ซึ่งคนรับก็ไล้เลียทุกหยาดหยดอย่างไม่มีทีท่ารังเกียจ 



         “ รู้สึกดีมั้ยหืม? ” 

         เซฮุนเคลื่อนตัวขึ้นมาพรมจูบบนใบหน้าอ่อนเยาว์อย่างรักใคร่  มองดวงตาหวานฉ่ำปรือเต็มไปด้วยน้ำตาเพราะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ มือเล็กทิ้งลงข้างลำตัวอย่างหมดแรงนอนหอบหายใจอย่างสิ้นฤทธิ์ ผิวขาวเนียนเปลื่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว ดูเป็นภาพเร้าอารมณ์จนชายหนุ่มต้องขบกรามแน่น  

         " ว่าไง " เสียงทุ้มเอ่ยถามชิดใบหูแล้วขบเบาๆ ยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงอึกอักจากลำคอ

         “ ม..ไม่รู้ ” ลู่หานตอบไปเพราะแทบจะไม่เหลือสติ ยังรู้สึกตัวเบาหวิวสมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ปลดปล่อยความใคร่ แม้ที่โรงเรียนจะเคยได้ยินเพื่อนพูดแต่ไม่คิดว่ามันจะรู้สึกเสียวรุนแรงขนาดนี้ 

         “ ไม่รู้หรอ ” 

         “ พี่เซฮุน ฮึก พอก่อนเรา ม..ไม่ไหวแล้ว อะ อ๊าา.. ”  

         รู้สึกเหมือนโดนฉุดลงมาอีกครั้งเมื่อฝ่ามือร้อนๆตรงเข้าไปกอบกุมรูดรั้งแก่นกายเล็กจนมันตื่นตัวขึ้นอีกรอบ ลู่หานปิดเปลือกตาแน่นไม่กล้าลืมตาเพราะรู้ว่ากำลังตาคมๆจ้องมองอยู่ มือที่จะยกขึ้นมาปิดปากก็โดนเขาดึงออกไปตรึงไว้ข้างๆ 

         " อึก อ..อย่าแกล้งกัน อื้ออ "

         " คำก็แกล้งสองคำก็แกล้ง อย่าโกหกตัวเองสิเด็กน้อย "

          เขาพูดแล้วจัดการเร่งจังหวะมือตัวเองให้ไม่คงที่เดี๋ยวช้าเดี๋ยวเร็วกระตุ้นให้คนอ่อนประสบการณ์แทบขาดใจตายด้วยความรู้สึกดี

.
.





         “ สำหรับครั้งแรก เรายังเด็กสอนเท่านี้ก็พอ ” 

         เซฮุนกดจูบที่หน้าผากเกลี้ยงเกลาหลังจากทำให้ร่างเล็กถึงจุดไคล์แมกซ์ไปเป็นครั้งที่สอง มือใหญ่ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างบอบบางไว้ทำท่าจะลุกขึ้น


         “ แต่พี่เซฮุนยัง.. ” 

         ลู่หานถามเสียงอ่อนมองคนที่ยังอยู่ในชุดนอนเต็มยศอย่างรู้สึกผิดเพราะรู้ว่ามีแต่เขาที่ได้รับความสุขอยู่ฝ่ายเดียว หลายครั้งที่เห็นอีกฝ่ายพยายามข่มตัวเองจนเส้นเอ็นปูดโปนดูทรมาน อยากจะช่วยแต่ไม่รู้จะทำยังไง อีกทั้งเรี้ยวแรงที่มีก็โดนสูบไปแทบจะไม่เหลือ


         “ ชู่ว์..พี่ไม่เป็นไร เรานอนเถอะ ” 

         ชายหนุ่มก้มใบหน้าลงไปกระซิบ พลางจูบขมับชื้นเหงื่ออย่างอ่อนโยนปล่อยให้เด็กน้อยเข้าสู่ห้วงนิทรา ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ หวังว่าน้ำเย็นจัดจะช่วยให้เขาคลายความร้อนรุ่มที่แสนทรมานลงได้

         ผ่านไปพักใหญ่จึงออกมาพร้อมกับอ่างน้ำอุ่นใบเล็กและผ้าขนหนู ไล่เช็ดตัวให้ลู่หานได้นอนอย่างสบายตัว ปฏิกิริยาเหล่านั้นเป็นไปอย่างอ่อนโยนแผ่วเบาโดยอัตโนมัติเหมือนจัดการกับสิ่งของล้ำค่าที่แสนหวงแหน















อย่าลืมกลับไปเมนต์กันนะ  >> Dek-D






ความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม