Candy Little boy | HUNHAN 21

- 21 -

     "ถ้า เอ่อ...เป็นเพราะเรา..ให้..ช่วยมั้ย"



     "..." 




     "ให้โอกาสเราได้แก้ตัวนะฮะ...พี่เซฮุน" 

     ทีนี้กลับเป็นฝ่ายเซฮุนเสียเองที่นิ่งงัน เขาคิดคำตอบอะไรไม่ออกเลยด้วยซ้ำ นอกจากจดจ้องอยู่ที่ลู่หานอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ความผิดชอบชั่วดีในใจตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด หลังจากชั่งใจสักพักสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะอดกลั้นมันไว้เหมือนเดิม

     "ลู่หาน..ไม่จำเป็นที่เราต้องทำเพื่อเอาใจพี่หรอกครับ" 

     จบประโยคร่างน้อยก็ลุกออกจากตัก วินาทีนั้นเขาทั้งโล่งใจ แต่ก็แอบเสียดายไปพร้อมๆกัน ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อมือเย็นๆ พยายามรั้งกางเกงนอนเขาลง ชายหนุ่มมองเด็กอายุสิบหกที่ดูทั้งจริงจังทั้งประหม่าจนมือทั้งสองข้างสั่นนิดๆ 

     "..."  นานแค่ไหนที่หัวใจเขาไม่ได้เต้นแรงขนาดนี้ เท่าที่จำได้คงเป็นครั้งแรกที่เขารู้จักเซ็กส์

     เซฮุนกำลังพูดอะไรบางอย่างที่ไม่ผ่านเข้ามาในหัวของเด็กน้อยเลยซักนิด เพราะเสียงหัวใจของเขาเต้นแรงจนกลบทุกอย่างรอบกาย ลู่หานกระพริบตาถี่ห่อปากหน่อยๆ รู้สึกเหมือนผิวร้อนระอุแทบไหม้ เมื่อเห็นแก่นกายที่มีขนาดต่างจากของตัวเองกำลังชูชันอยู่ตรงหน้าทันทีที่รั้งกางเกงนอนอีกฝ่ายลงสำเร็จ ตั้งใจว่าครั้งนี้เขาจะต้องไม่เห็นแก่ตัวทำให้พี่เซฮุนค้างเหมือนคราวที่แล้ว   

     ลู่หานข่มความอายลงไปด้วยการขบริมฝีปากล่าง ค่อยๆ ขยับมาแทรงกลางหว่างขา ประคองส่วนนั้นไว้ แล้วจึงโน้มใบหน้าลงมาใกล้ แลบลิ้นแตะส่วนหัวที่ปริ่มน้ำแผ่วเบาเหมือนชิมไอศกรีม ก่อนจะไล้เลียส่วนที่กำลังคับพองเต็มมือ จนอีกคนที่กำลังจะห้ามถึงกับชะงักค้างอยู่ที่เดิม ปิดเปลือกตาแน่นเพราะสัมผัสจากลิ้นเล็กที่กำลังช่วยให้เขารู้สึกดี

     "อืมม์.." 

     

     

     เสียงทุ้มจากลำคอแฟนหนุ่มกระตุ้นเร้าให้เด็กน้อยอ่อนประสบการณ์ขนลุกซู่กับความแปลกใหม่ที่เพิ่งเคยลิ้มลองเป็นครั้งแรก แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าสามารถทำให้พี่เซฮุนพอใจได้ ทั้งที่จริงๆไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปกติต้องทำแบบไหนถึงจะรู้สึกดี แล้วต้องทำยังไงถึงจะรู้สึกดีมากยิ่งขึ้น 

     "ลู่หาน.." 

     เซฮุนหลุบตามองเสี้ยวหน้าแดงก่ำที่ไม่ยอมเงยขึ้นมาสบตาแม้ว่าจะถูกเรียก สูดหายใจลึก เมื่อปากนุ่มแดงระเรื่อกำลังรับส่วนแข็งขืนเข้าไปในปากราวเศษหนึ่งส่วนสาม ดูดมันจนเกิดเสียง แล้วเคลื่อนเข้าออกช้าๆ ด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม ดวงตาหรี่ปรือชนิดที่ทำให้คนมองต้องบดกรามแน่น 

     "อ..อือ อืมม"

     เสียงอืออาในลำคอเด็กน้อยผสานกับเสียงเฉอะแฉะยามที่ถอนริมฝีปากออกมาแล้วครอบลงไปใหม่ทำเอาคนเย็นชาแทบหมดความอดทน ยิ่งเห็นศีรษะผงกขึ้นลงเป็นจังหวะสีหน้าท่าทางเหมือนกำลังดูดชิมแท่งไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยแม้จะยังดูเงอะงะ แต่แบบนั้นกลับทำให้เขายิ่งอยากกระแทกสะโพกสวนเข้าไปในปากแดงๆนั่น ถ้าไม่กลัวว่าลู่หานจะสำลักแล้วเข็ดสำหรับครั้งแรกที่ได้ลองทำออรัล

     "ลู่หาน..พอก่อน" 

     เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้น ยกหลังมือเช็ดคราบน้ำลายที่เลอะมุมปากหน้าเสีย เมื่อโดนรั้งให้หยุด "ร..เรา ทำได้ไม่ดีพอหรอฮะ" 

     "เกินคาดเลยล่ะ" 

     สายตาเซฮุนร้อนผ่าวเข้มจัดขณะดันร่างเล็กให้นอนราบกับเตียง ตรงเข้าไปถอดเสื้อและกางเกงผ้านิ่มของลู่หานออกอย่างรวดเร็วเหมือนเสือหิวโซเตรียมขย้ำลูกกวางเนื้อหวานฉ่ำ 

     ต่อมาจึงถอดเสื้อตัวเองออกทางศีรษะเหวี่ยงมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ แล้วตามลงไปเล้าโลมคนอายุน้อยที่กำลังทำตาปรอยมองซิกแพคเขาอยู่ก่อนหน้าด้วยฝ่ามือหยาบและริมฝีปากอุ่นร้อน เพียงไม่นานก็สามารถปลุกเร้าอารมณ์ของเด็กน้อยให้มีความต้องการได้เท่าเทียมกัน 

     เซฮุนโน้มใบหน้าลงไปจูบให้คนอ่อนประสบการณ์เผลอไผล มือใหญ่ลูบไล้สีข้างลงมายังต้นขาขาว ดันให้แยกออก ลูบคลึงช่องทางร้อนอย่างยั่วเย้า ก่อนจะชำแรกข้อนิ้วเข้ามาอย่างนุ่มนวล

     "อึก!"

     คนไม่เคยสะดุ้งใบหน้าเหยเก เชิดหน้าขึ้นจนริมฝีปากหลุดออกจากกัน ความอึดอัดที่ไม่คุ้นชินกำลังรุกรานช่องทางด้านหลังอยู่พาลให้เด็กน้อยเบะปากเพราะความเจ็บ น้ำตาคลอหน่วยดูทั้งน่ารังแกและน่าสงสาร จนเซฮุนแทบทนไม่ไหว

     "ฮือออ เจ็บ! พี่เซฮุน เราจ..เจ็บ" ลู่หานจิกบ่าแกร่งแน่น ดวงตาอ้อนวอนจับจ้องใบหน้าแฟนหนุ่มหมายให้เขาหยุดทรมาน 

     "ชู่ว์ๆ ไม่ร้องนะครับ"

     "อื้อ!"

      ปากแดงจัดถูกจับจองจูบเคล้าอย่างลึกซึ้งเบี่ยงเบนความสนใจอีกครั้ง เมื่อแฟนตัวน้อยเกร็งกล้ามเนื้อโอบรัดจนแทบขยับนิ้วไม่ได้ สลับกับพร่ำปลอบให้กำลังใจอย่างอ่อนโยน 

     "ลู่หานผ่อนคลาย" 

     "ฮึก..พี่เซฮุน"

     "รู้สึกดีขึ้นมั้ยครับ"

     

     เขาเริ่มขยับนิ้วเข้าออกเชื่องช้าจนช่องทางด้านหลังเริ่มผ่อนคลาย จึงค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น พานให้คนไม่เคยขบปากอิ่มแน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียงน่าอาย สบตาหยาดเยิ้มกับนัยน์ตาสีเข้มอย่างเว้าวอนเมื่อความเจ็บกลายเป็นความรู้สึกดี จนความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่

     "อือ"

     ลู่หานสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมสีดำที่ตนเองชอบ หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเขาลดใบหน้าลงไล้เลียดูดกลืนส่วนอ่อนไหวอย่างหิวกระหายยิ่งกว่าทุกครั้งทั้งที่ยังไม่ถอนนิ้วออก แต่เมื่อใดที่ใกล้จะถึง ชายหนุ่มเป็นต้องลดความร้อนรุ่มลงเปลื่ยนเป็นละเมียดไล้ชิมอย่างเชื่องช้าจนเด็กน้อยอยากกรีดร้อง 

     "อ๊ะ..พี่เซฮุน"


     "..." 

     "อย่า..ทรมาน เราได้มั้ย"

     "บอกมาสิว่าต้องการแบบไหน" 

     เซฮุนผละออกมาระบายยิ้ม โดยที่นิ้วยังคงชักเข้าออกสลับกับหมุนควง ดึงออกมาแล้วสอดเข้าไปใหม่เป็นจังหวะเนิบช้า จนคนอายุน้อยเผลอหยัดสะโพกเข้าหา ปลายเท้าจิกเกร็งกับผืนเตียงแน่น ใบหน้าสวยเชิดขึ้น นัยน์ตาคอลไปด้วยน้ำใสๆ อ้าปากหอบหายใจถี่กับความทรมานแสนหวานล้ำที่เพิ่งเคยได้ลิ้มรสเป็นครั้งแรก 

     "..." 


     "บอกมา..ลู่หาน ไม่ต้องอาย" 



     คนตัวเล็กไม่ยอมตอบแต่พยายามชันตัวขึ้นมา เลื่อนมือข้างนึงมากุมแก่นกายของตัวเองไว้ ทว่าเซฮุนรู้ทันจึงรีบคว้ามือเล็กออกไปไม่ยอมให้ช่วยตัวเอง ตาหวานปรือมองคนใจร้าย มือประสานบีบกันแน่น เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแกมขอร้อง

     "อึก ร..เร็วกว่า--" 

     ยังไม่ทันจะจบประโยคลู่หานก็ครางลั่น ลมหายใจติดขัดอย่างรุนแรง เมื่อถูกเขาใช้มือปรนเปรอทั้งหน้าและหลังพร้อมกันอีกครั้ง ทั้งยังเร่งจังหวะถี่รัวกว่าเดิมทำเอาเด็กน้อยแทบเสียสติ ก่อนจะกระตุกปลดปล่อยออกมาจนหมด 

    "พี่เซฮุน" 


     ลู่หานรั้งมือคนที่กำลังจะลุกขึ้น ส่งเสียงบอกทั้งที่ยังนอนหอบ  


     "นั่งพิงหัวเตียงหน่อยได้มั้ยฮะ" 

     ชายหนุ่มทำหน้าไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี ตามองร่างเล็กที่ยังดูเหนื่อยอ่อนค่อยๆปีนขึ้นมานั่งทับบนตัก โอบมือไว้รอบบ่า ซบแก้มแดงนุ่มนิ่มกับซอกคอ สูดหายใจเข้าลึกหลายครั้ง แล้วกดสะโพกทับลงบนส่วนที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยของเขาโดยไม่มีการสอดใส่ 

     ลู่หานหลุดยิ้มออกมาหลังจากได้ยินเสียงครางทุ้มต่ำอยู่ข้างหู เมื่อเริ่มขยับก้นขาวเสียดสีกับแก่นกายโป่งพองเบื้องล่างอย่างเอาใจ แต่ก็แค่ครู่เดียวเพราะหลังจากนั้นฝ่ามือใหญ่เลื่อนมาตรึงเอวกึ่งสะโพก จับร่างเขาโยกเสียดสีกับแก่นกายร้อนระอุทั้งหนักทั้งเร็ว เปลื่ยนมาเป็นฝ่ายคุมเกมอย่างสมบูรณ์แบบ 

     "อา..ให้ตายเถอะ..เด็กแก่แดด เรานี่มัน อืม" 
















     #ฟิคแคนดี้บอย 

     กลับไปอ่านต่อในเด็กดีนะงับ